3 października 2016

O poetce ponad czasem - czyli wspomnienie Wisławy Szymborskiej


Źródło





3 października 1996, dokładnie 20 lat temu przyznano Wisławie Szymborskiej Nagrodę Nobla. Komitet Noblowski w uzasadnieniu przyznania poetce nagrody napisał: „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. Część Nagrody Nobla Szymborska przekazała na zakup okien do budowanego w Świdnicy Europejskiego Centrum Przyjaźni Dziecięcej, za co otrzymała Dziecięcą Nagrodę SERCA.






Wisława Szymborska była poetką, eseistką, tłumaczką, felietonistką i krytykiem literackim. A według przyjaciół osobą niezwykle łagodną, wrażliwą i dowcipną. Tuż po odebraniu Nagrody Nobla powiedziała „Mam nadzieję, że mi się nie przewróci w głowie. Bo to już nie jest ten wiek, żeby się komuś przewracało w głowie, prawda?"




Zarówno w życiu i w poezji potrafiła połączyć dwie zdawałoby się nie do pogodzenia cechy - mówił poeta Bronisław Maj - Z jednej strony przypominała małą dziewczynkę, naiwnie, cudownie, pierwotnie zachwyconą światem, a z drugiej strony jednocześnie była surowym mędrcem pozbawionym złudzeń co do sensu, co do celu naszej tutaj ludzkiej przygody.




więcej wspomnień TUTAJ






Cytaty Wisławy Szymborskiej...


Źródło



1. Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono.



2. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma...



3. Wiem jak ułożyć rysy twarzy, by smutku nikt nie zauważył.



4. Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła.







5. Wczoraj, kiedy Twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, to poczułam jakby róża przez otwarte wpadła okno.



6. Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.



7. Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy.



8. Dziwna planeta i dziwni na niej ludzie. Ulegają czasowi, ale nie chcę go uznać.





9. Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami. Podróżujemy szybciej, częściej, dalej, choć zamiast wspomnień przywozimy slajdy.



10. Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest prawdziwym człowiekiem.



11. Świat jest tak wielki, że wszystko jest szczegółem.



12. Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś – a więc musisz minąć. Miniesz – a więc to jest piękne…



13. Przepraszam dawną miłość, że nową uważam za pierwszą.



1 komentarz:

  1. Cytat nr 12 uważam za zdecydowanie najpiękniejszy :). Za najprawdziwszy (czytaj : najbardziej do mnie trafiający ) uznałam zaś piąty.
    Ogólnie poezja pani Szymborskiej nie należy do moich ulubionych. Oczywiście cenie ją zarówno jako człowieka, jak i jako poetkę; swego rodzaju niedościgniony wzór, tylko w nieco innym , powiedzmy, niż mój stylu.
    Fajnie, że o niej piszesz, bo mimo wszystko warto ją znać. :)

    OdpowiedzUsuń