Źródło |
3 października 1996, dokładnie 20 lat temu przyznano
Wisławie Szymborskiej Nagrodę Nobla. Komitet Noblowski w uzasadnieniu
przyznania poetce nagrody napisał: „za poezję, która z ironiczną precyzją
pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach
ludzkiej rzeczywistości”. Część Nagrody Nobla Szymborska przekazała na
zakup okien do budowanego w Świdnicy Europejskiego Centrum Przyjaźni Dziecięcej,
za co otrzymała Dziecięcą Nagrodę SERCA.
Wisława Szymborska była poetką, eseistką, tłumaczką, felietonistką i krytykiem literackim. A według przyjaciół osobą niezwykle łagodną, wrażliwą i dowcipną. Tuż po odebraniu Nagrody Nobla powiedziała „Mam nadzieję, że mi się nie przewróci w głowie. Bo to już nie jest ten wiek, żeby się komuś przewracało w głowie, prawda?"
Zarówno w życiu i w poezji potrafiła połączyć dwie zdawałoby
się nie do pogodzenia cechy - mówił poeta Bronisław Maj - Z jednej strony
przypominała małą dziewczynkę, naiwnie, cudownie, pierwotnie zachwyconą
światem, a z drugiej strony jednocześnie była surowym mędrcem pozbawionym
złudzeń co do sensu, co do celu naszej tutaj ludzkiej przygody.
więcej wspomnień TUTAJ
Cytaty Wisławy Szymborskiej...
Źródło |
1. Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono.
2. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go
nie ma...
3. Wiem jak ułożyć rysy twarzy, by smutku nikt nie zauważył.
4. Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła.
5. Wczoraj, kiedy Twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, to
poczułam jakby róża przez otwarte wpadła okno.
6. Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a
jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
7. Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
8. Dziwna planeta i dziwni na niej ludzie. Ulegają czasowi, ale
nie chcę go uznać.
9. Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami. Podróżujemy
szybciej, częściej, dalej, choć zamiast wspomnień przywozimy slajdy.
10. Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest
prawdziwym człowiekiem.
11. Świat jest tak wielki, że wszystko jest szczegółem.
12. Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś – a więc musisz minąć. Miniesz – a więc to jest piękne…
13. Przepraszam dawną miłość, że nową uważam za pierwszą.
Cytat nr 12 uważam za zdecydowanie najpiękniejszy :). Za najprawdziwszy (czytaj : najbardziej do mnie trafiający ) uznałam zaś piąty.
OdpowiedzUsuńOgólnie poezja pani Szymborskiej nie należy do moich ulubionych. Oczywiście cenie ją zarówno jako człowieka, jak i jako poetkę; swego rodzaju niedościgniony wzór, tylko w nieco innym , powiedzmy, niż mój stylu.
Fajnie, że o niej piszesz, bo mimo wszystko warto ją znać. :)